Eerste kennis making met een Volkswagen T2B

Mijn busverhaal begint zo'n 20 jaar geleden. Ik was een jochie van 10 jaar en ik mocht op mijn vrije middag mee met de vader van een vriendje naar "de bouw"ofwel het land waar de tulpen op verbouwt werden.






Deze foto is gemaakt tijdens het traditionele Bollenbier wat op de laatste dag van het werk werd gegeven. De mannen dronken bier, wij als kleine druiloren op dat moment nog niet.



Het werken op de bouw was behoorlijk hard en zwaar. Prut tot op je tanden, van hitte werden we rood, van regen werden we nat. Schuilen deden wij allien maar ......... hehehe in een T2B bussie. Tja alles had zijn vooruit gang en zo hadden wij bij het ernstigste noodweer het voorrecht om in een Bussie te mogen schuilen.



Deze eerste baas van mij had een T2b busje.

Het kenteken LX-31-RN. Het was een ex-leger busje die in de kleuren lichtblauw-donkerblauw gespoten was.

In het interieur waren 2 banken in coupe opstelling. De zittingen konden worden opgeklapt zodat er een laadruimte kon worden gecreerd.. In de meeste busjes konden 8 personen. Deze niet. Hier gingen met gemak 15 kinderen in mee :D lekker proppen.De naam van dit gevaarte was : Het Bussie.





Elke dag dat we naar de bouw gingen was het genieten. De baas reed altijd langs mijn huis als hij naar de bouw ging in Hauwert. Onderweg ging de schuifdeur open, en dan had ik altijd zo´n 2 seconden tijd om in te stappen, want de beste man had altijd haast. Hij reed dan ook altijd 80 of 90 over de tuinstraat waarbij hij toch wel eens moest uitwijken voor fietsers en tractoren die naar onze bouw gingen. De bollen moesten er natuurlijk op tijd uit.



De eerste paar jaar had ik de grootste lol als we bij Boer Beemster het erf op reden. We kwamen altijd aan als de koeien uit de melkstal liepen en terug via het pad naar het weiland gingen. En over dat zelfde pad moesten wij met het bussie naar de bouw toe. Dus elke dag herhaalde zich het ritueel. Dennis Smit moest de bus uit, het hek openen, de koeien weg jagen, het bussie door het hek laten, het hek weer dicht doen en in de bus springen. En ook dit moest weer super snel gebeuren. Tijd was geld.


Ik denk dat ik ondertussen een beetje afdwaal...

Deze baas had ook elk jaar een sleep T2 busje mee naar de bouw, waar ik al gauw tijdens het 'koppies-toid' achter het stuur kroop en alle handels en pedalen en dingen uitprobeerde.

Helaas zijn daar geen foto's van. Ik kan me herrineren dat er een keer een Taiga groene bij was en een oranje, maar dat weet ik voor de rest niet meer. .

Je zult misschien begrijpen dat ik bijna niet wachten tot ik me rijbewijs zou gaan krijgen. Maar helaas deze droom is nooit uitgekomen. Vlak voordat ik me rijbewijs had gehaald heeft hij het busje verkocht. Voor zover ik weet is hij in 1993 of 1994 naar Nigeria gegaan...


De vader van een ander vriendje had een blauwe T3 bus. Ik denk dat mijn gevoel mij toen al be-vooroordeeld heeft, want ik vond de T3 bus toen niet mooi en nu eigenlijk nog steeds niet. Sommige T3's echter zijn opzich niet echt lelijk, maar dat zijn meestal de laatste uitvoeringen met de vierkante koplampen.