Hallo allemaal,
Het is nu zomer 2014 en ik lees op het VCT2 forum ontzettend veel verhalen van mensen die met hun busje naar Italie op vakantie gaan. Dit geeft mij herinneringen aan mijn huwelijksreis welke wij in 2010 gemaakt hebben. Onze reis voerde naar Venetie in Italie en vanaf daar hebben we een rondrit gemaakt. Nu zul je misschien denken:"Hoe kan je daar nu nog een verslag van maken?" Heel simpel; tijdens de vakantie heb ik een dagboek bijgehouden in mijn oude PDA'tje en daar kan ik nu een verslag van maken geillustreerd met foto's. Ik hoop dat u het leuk vind dit alsnog te kunnen lezen.
Eind 2008 heb ik mijn Karin ten huwelijk gevraagd in de stad van de liefde.
Parijs
Toen wij dit nieuws aan mijn ouders vertelden kwamen zij meteen met een suggestie voor onze huwelijksreis. Het noorden van Italie, omdat daar veel romantische dingen te zien zijn. Mijn moeder had mij de tas meegegeven met al haar Italie spullen en zo konden wij aan de slag. Ik heb wel een aantal dingen opgeschreven, maar echt voorbereid zoals ik dat voorheen altijd deed had ik geen tijd voor gevonden. De huwelijksdag nam wat dat betreft veel tijd in beslag.
Het plan was om 2 dagen na de huwelijksdag te vertrekken, maar doordat we niet veel hadden voorbereid hadden we wat extra tijd nodig en zijn we met 2 dagen vertraging op woensdag 25 augustus op pad gegaan.
Tegenwoordig stappen veel mensen in hun auto en rijden met een hoge snelheid over de autosnelwegen door tot zij op hun bestemming zijn. Onze bus is niet ontworpen om lang op hoge snelheden te rijden ( en dat is ook niet comfortabel vanwege het banden- en het windgeruis ) Daarnaast heeft Karin helaas nog geen rijbewijs en ben ik de bus bestuurder.
Ik ben iemand die het heerlijk vind om een hele dag te rijden, maar ik wil tegen het eind van de middag stoppen, gaan eten en dan nog een paar uurtjes relaxen, daardoor doen wij altijd een aantal overnachtingen onderweg om op die manier comfortabel te kunnen reizen.
Als ik dat zo typ dan komt er een spreuk in mijn gedachten uit lang vervlogen jaren
It’s not the destination that counts; it’s the journey to get there.
En dat sluit helemaal aan bij onze manier van reizen.
Ik dwaal weer af ( zoals wel vaker gebeurt. ) Laat ik verder gaan met mijn verslagje van onze huwelijksreis.
25 augustus
Het is naar Italie ongeveer 1500km rijden. Via de binnenwegen ernaar toe dat kan natuurlijk geschikt, maar dan moet je wel heel veel tijd hiervoor kunnen uittrekken. Helaas is onze vakantie beperkt tot een aantal weken en zo ontkom je er niet aan om toch ook stukken snelweg te rijden. Dat hebben we de eerste dag van onze reis gedaan. We zijn via Lelystad naar Harderwijk gereden en vanaf daar over de A28, A1,A30 en de A12 naar Arnhem gereden om daar de grens over te steken.
Via de A3 zijn we verder gereden naar Oberhausen, Koln, Frankfurt am Main en hadden Würzburg als eindbestemming. In totaal zo’n 600km. We hebben goed weer gehad, zonnig en lekker warm. Onderweg 1 bussie gespot op de A3 in Duitsland. (helaas geen foto gemaakt )
Overnacht op een camperplek, wat eigenlijk niet meer was dan de parkeerplaats van een herberg, maar het was in een rustige wijk en het kost niet veel. Slechts €5,- voor de stroom en dat was al. In de herberg een typisch Duitse maaltijd genuttigd en die nacht heerlijk geslapen.
26 augustus
Onderweg naar Italie rij je dwars door Duitsland. En ook daar is veel te zien. Waarom zouden we daar niet wat mee doen? Daarom hadden we onze route uitgestippeld langs de Romantische Straße. Die begint bij Wurzburg in Duitsland en eindigd ter hoogte van de Oostenrijkse grens bij Fussen. (zie kaartje voor de details)
We zijn die ochtend om 10.30 vertrokken. Rond 12.30 waren we bij Dinkelsbühl. Historisch stadscentrum vol vakwerk huizen. Volgens de beschrijvingen is dit gedeelte van Duitsland nog redelijk gespaard gebleven tijdens de oorlog. En wij vonden dit plaatsje dan ook erg leuk. Daarnaast was er was een 3d museum.
Daarna de route verder gereden. Soms was het wat lastig te volgen, maar Karin doet de navigatie ouderwets met de kaart en al met al ging dat prima. Onderweg een T2 bij een garage gezien en een spijlbus met dormobile dak bij iemand op het erf.
We hebben overnacht in Landsberg am Lech. Op een enorme parkeerplaats. Daar waren ook 8 plekken voor campers. Kosten 1 euro + 2 euro voor stroom. Erg goedkoop dus. 's-nachts wakker geschrokken van onweer. Dus alle spullen verhuist, dak dicht gegooid en beneden verder geslapen. Ik heb prima geslapen. Nadeel van de camperplek was dat er geen wc's of douche is, maar voor een nacht gaat het prima.
27 augustus
Het onweer monde uit in een lange regenbui. Want we werden wakker met regen. En die bui bleef ook aardig lang hangen. Nadat we klaar waren om te vertrekken hebben we het laatste gedeelte van de romantische straße gereden naar Füssen.
De route voert langs sprookjeskasteel Neuschwanstein, wat in de bergen ligt vlak tegen de Oostenrijkse grens.
Helaas was het niet zulk mooi weer en konden we het niet goed in ons schema passen, dus zijn we er maar langs gereden. Ik hoop hier een andere keer toch een stop te kunnen maken. Deze foto heb ik zelf niet gemaakt, zoals je ziet heeft de fotograaf beter weer gehad dan wat wij hadden toen we er langs reden.
Bij Fussen hebben we de grens met Oostenrijk overgestoken en via Reutte, een aantal bergpassen en de A12 naar Insbruck gereden. Die bergpassen waren echt een prachtige route, welke ik goed zal onthouden voor een volgende keer.
Bij Innsbruck naar het zuiden via de Brennerpas. Tol van de pas kostte € 8,- vervolgens via de grote tolweg Italië ingereden. Dit ging niet zoals Henk Wijngaard zingt "Met de vlam in de pijp" nee wij deden het gewoon rustig aan, vooral niets over haasten. Onderweg 3 busjes gezien (1 foto) en een spijlbus.
Wat wij leuk vonden was dat wij de Brennerpas over waren en de Alpen weer wat achter ons lieten klaarde het weer erg mooi op. Zo kwamen we bij Trento aan en vonden we het tijd om een nieuwe camping te zoeken.
In het Acsi boek stond er 1 vlakbij. Wat er niet in het boek stond was dat de toegang behoorlijk stijl en smal was. Gedeelten van de klim moesten in de 1e versnelling gebeuren. Erg heftig en onverwacht. Daarnaast geldt op deze camping het naseizoens kortingstarief nog niet, dus volle mep betalen a €27,- Vandaag niet ver gereden. Alles in totaal zo'n 350km.
28 augustus
Venetie ligt op een groep eilanden in een lagune/baai. Een aantal jaren geleden was een kennis van mij ook naar Venetië geweest met zijn bus; hij overnachtte daar tussen de diepvrieskisten op een camperplaats vlak bij Venetië. Helaas was het daar niet zo veilig, want er is in zijn bus ingebroken toen. Wij vinden camperplaatsen soms wel handig, maar dit vooruitzicht leek mij niet fijn en wij waren van plan om meer dan 1 nacht te blijven daar. Dus hadden we een camping opgezocht met goede/snelle toegang tot Venetie. Wij vonden deze op de "punt" die de lagune afsluit van de Middelandse Zee. Vanaf dat punt gingen regelmatige bootdiensten naar Venetie en de andere eilanden in de lagune.
Dus die morgen vanaf Trento de reis voortgezet naar de camping. De regen was goed weg getrokken, want het was blauw en de zon brandde stevig. Dat maakt het erg warm onderweg, want AIRCO zit er nog steeds niet in de bus. Gelukkig is het met een beetje tocht en zeer luchtige kleding prima te doen. Zolang je maar genoeg drink onderweg. Vlak bij de camping in Jesolo naar een mega supermarkt geweest. We zagen al veel wolken vormen boven de bergen die niet veel goeds voorspelden. En inderdaad het kwam met bakken uit de lucht toen we de supermarkt weer uitkwamen. Snel spullen in de bus gedaan en onze reis verder vervolgd naar de camping. Na een half uurtje waren we er al en bij het uitstappen was het weer alweer opgeklaard en de rest van de avond hadden we weer prachtig weer. De camping heet Scarpiland en staat in de acsi-gids. Prijs is 13 euro per nacht. Douche, warm water en stroom in begrepen. De camping ligt direct aan het strand. (net als nog zo'n 20 andere campings ) Wij vinden het een enorme camping, maar als we vergelijken met andere in de omgeving valt het wel mee.
We staan wel midden tussen heel veel caravans en tenten. Voor ons doen dus erg druk. De kampeerplek is redelijk ruim en door de dennebomen nagenoeg volledig in de schaduw. Grappig is dat het na 23.00 uur echt doodstil is, en dat met zoveel tenten. Nog nooit meegemaakt.
29 augustus
Het geplande bezoek aan Venetië uitgesteld en er een rustdag van gemaakt. Eerst fietstochtje gemaakt naar Punta Sabbioni om even bij de boot te kijken die ons naar venetie moet brengen.
Bij terugkomst op de camping de rommel neer gekwakt, zwembroek aan getrokken en naar het strand gelopen. Daar hebben we heerlijk liggen zonnen en gezwommen in de middellandse zee. 's-avonds bootkaartjes gekocht en informatie gevraagd over de bus die naar Punta Sabbioni rijd. Vaag detail. Karin en ik vroegen deze vakantie wat bepaalde dingen kosten, bevestigen het.. En als je de portemonee trek moet je veel meer betalen. ( we verstonden dat de boot €30,- pp kostte, leg ik €60,- neer en bleek ik €80,- te moeten betalen. En dat hadden we nog 3 keer gehad.)
30 augustus
Vandaag wel naar Venetië gegaan.Om 10.30 stapten we in de bus, met een echte Italiaanse coureur achter het stuur. Daarna met z'n allen op de boot. De boottocht was erg leuk, want je zag heel veel "verkeer" op het water, van kleine bootjes tot grote schepen. En de Torens van Venetie keken ons al tegemoet.
Wat ik ontzettend mooi vond, was dat wij nu dus bij het San Marcoplein aankwamen in Venetie, en niet ergens aan de achterkant. Wat dus wel gebeurt als je bijv met de trein komt of met een toeringcar of met een cruiseschip.
We waren er rond 11.30. En weer kwam het met bakken uit de lucht. Dus het San Marco plein was zeiknat. Veel toeristen scholen onder de gebouwen, waardoor het plein redelijk leeg was. Ik wilde van die gelegenheid gebruik maken om te filmen, maar Karin vond de regen te heftig en dus hebben wij ook een kwartier gewacht.
Daarna klaarde het op en bleef het redelijk weer. Eerst tijdje door allerlei steegjes gewandeld, over de Rialtobrug gelopen, winkeltjes bekeken en gekeken naar alle bootjes op het "Canal Grande" De bedoeling was dat we een tocht in een gondel zouden gaan maken, maar ik schrok nogal van de prijs €100,- voor een halfuurtje. Dat vonden we allebei teveel en daarom hebben we besloten om dit niet te doen.
De bootkaartjes die wij hadden gekocht waren niet alleen geldig op de route van Punta Sabbioni naar Venetie, maar ze waren geldig voor alle boten op de Lagune en door Venetie. Eigenlijk was het vergelijkbaar met een meerdaags vervoerskaartje voor de bus zoals dat hier verkrijgbaar is. Erg handig, want zo konden we ons gemakkelijk verplaatsen.
1 van de dingen die we in de bezienswaardigheden boekjes hadden aangekruist was een werf waarop ze de beroemde gondels maken. Op een kaartje hadden we gezien waar we moesten zijn. Dus op de boot gestapt en we lieten ons door Venetie varen, de tocht vonden we prachtig, want we kwamen overal langs.
Na ongeveer een halfuurtje varen kwamen we aan bij de werf. Er was niet erg veel te zien, maar de mannen waren er heel hard aan het werk.
Ondertussen was het ook weer zonnig geworden en werd het heerlijk warm. De dag begon redelijk te vorderen (16.00) en we hadden behoorlijk trek. Dus op een van de pleinen op het terras van een restaurant gaan zitten en besloten meteen daar te gaan eten. Ik had een bord spagetti met roomsaus en stukjes ham,(Zat niet veel smaak aan) Karin had een pizza met een stomp mes. We hadden er allebei meer van verwacht, dus we voldoen ons beetje teleurgesteld in de smaak. Het vulde wel en zo konden we er weer een tijdje tegen. Hierdoor hebben we tot 20.00 uur in Venetie rond gelopen en genoten van de zonsondergang en alle gezelligheid.
Het viel ons op dat we doodgegooid werden met carnavals maskers en glas produkten.
Vele dingen waren mooi, sommige niet. De volgende foto is van internet geplukt maar het gaat om het idee.
31 augustus
Na alle indrukken en de lange dag van gisteren vandaag lekker uitgeslapen en rustig ontbijtje gedaan. En dus vertrokken we pas rond 12.00 uur. Voor vandaag staan de eilanden Burano en Murano op het programma. We herhaalden de procedure van gisteren, dus met de bus naar Punta Sabbioni, en daar weer op de boot.
Burano is een mooi en kleurrijk eiland, wat bekend is van 2 dingen: De mannen waren vroeger de vissers en de vrouwen waren ondertussen aan het kantklossen. Dat was in de winkels dan ook voldoende te koop, maar we moesten zoeken om iemand aan het werk te zien. Gelukkig toch gevonden.
Daar hebben we een kerst tafelkleed gekocht en een Plee-rollen houder/zak geval. Deze laatste hangt in de bus en is daardoor een herinnering aan deze mooie reis.
Na een uurtje op Burano te hebben rond gekeken gingen we weer verder met de boot. De tocht naar Murano was veel langer dan we hadden verwacht.
Murano is beroemd om het glasblazen. We hebben er eerst een museum bezocht over de historie daarvan. We vonden het allebei totaal niet interressant, dus opzoek naar glasblazen. Omdat we geen info hadden liepen we doelloos rond. Zo besloten we maar weg te gaan. Echter toen we in de boot zaten, zagen we het bij een pand op de ramen staan, dus zo snel mogelijk van de boot af en er naar toe.
De demo was erg leuk en de glasblazers waren natuurlijk veel grappen met het publiek aan het uithalen. In het halfuur dat we er hebben gezeten heeft hij 3 paardjes gemaakt en 3 vazen. Deze waren van doorzichtig glas. We vonden ze echter niet interessant genoeg om mee te nemen. We kochten er een ketting hangertje. Ze hadden ook hele mooi lampenkappen, maar die waren ruim 100euro, dus maar laten liggen. Wel foto van gemaakt, mochten we het toch willen hebben kunnen we er wel iets mee regelen.
Daarna met de boot verder naar Venetie gevaren. Hoe vaker ik op de boot zat hoe meer ik het op een bus vond lijken. In Venetie bij de Burger King gegeten, daarna voor de derde keer een ijsje gehaald en door de smalle straatjes terug naar de boot gelopen die ons weer in Punta Sabbioni zou brengen. Al met al is het een heerlijke dag geweest.
Ow ja nog een eng wild beest gespot en gefotografeerd.
1 september
Het plan was om vandaag te verkassen. Uit eindelijk besloten een dag te wachten zodat we vandaag de was konden doen en nog naar het strand konden.
Met het zonnetje erbij en een lekker briesje werd het weer een heerlijke dag. Waren wel een tijd bezig geweest met de was, maar dat is niet erg. 's-avonds had Karin een bonencoctail gemaakt, ui, prei, paprika en spekkie erbij. Heerlijk !!
2 september
Het was een moeilijke beslissing, omdat hwe het heerlijk naar ons zin hadden, maar toch er is in Italie nog veel meer te zien, dus spullen ingepakt en op naar Florance.
Het eerste gedeelte wilden we langs de kust rijden naar Ravanne en vanaf daar binnendoor naar Florance. Het eerste gedeelte van de rit was enorm saai en duurde eindeloos. Het 2e gedeelte naar Florance was wel erg mooi. Ik heb een paar foto's gepakt van Google streetview van de route zoals wij die gereden hebben.
In de campinggidsen staat altijd een route beschrijving over hou je op de camping moet komen. Men gaat er echter vanuit dat je over de autostrade kom rijden. Daar wij dit niet deden gingen we hopeloos de mist in. We reden totaal de verkeerde kant op en konden het niet vinden. Uiteindelijk na een tijd gezocht te hebben besloten om toch maar de autostrade op te draaien om het via die kant te proberen. Dit was een goeie beslissing, want we hoefden slechts 1 afslag verder te rijden en stonden we snel op de camping. Deze is ook bij de ACSI ingeschreven en zo betalen we €15,- per nacht. De voorzieningen zijn dichtbij en voldoende aanwezig, maar wel behoorlijk oud. Douche is goed te noemen.
3 september
Op de fiets Florance in gegaan. Eerst ff zoeken hoe we moesten rijden, maar uiteindelijk toch gelukt. De Ponte Vecchio is 1 van de belangrijkste dingen om te bekijken. Het belangrijkste zijn de winkeltjes op de brug en de hogergelegen overgang. Deze is gemaakt in de middeleeuwen zodat de mensen van adel zich niet hoefden te mengen met het normale volk.
Op Wikipedia is het hele verhaal te lezen over het ontstaan van de brug en wat er precies gebeurt is. We vonden het leuk om er even rond te kijken, echter de brug zelf maakte niet zo heel veel indruk. De uitgestalde sierraden deden dat echter wel.
Na dat we alle winkeltjes op de brug bekeken hadden zijn we de stad in gegaan. Vooral
de Kathedraal Santa Maria del Fiore vonden we erg mooi. Deze is zeer rijk versierd met marmer en beeldhouw kunst. De binnenkant was ook erg mooi. Een tocht door de koepel kostte € 15,- pp en hebben we maar laten zitten.
4 september
In Italie zijn zoveel bezienswaardigheden; steden die de moeite waard zijn, kerken gebouwen noem maar op. Daarom stond er ook nu weer een stadsbezoek op het programma. De bestemming was Sienna. In de boekjes staat dat het schelpvormige plein en de Duomo zeer de moeite waard moeten zijn. Ze vertellen er echter niet bij dat de weg bewijzering erg slecht is. We kwamen zonder problemen aan bij de stad zelf. Het oude Sienna is op een heuvel gebouwd en de modernere stad is rond deze heuvel gekruld. We begonnen ergens beneden bij een parkeerplaats voor bussen en campers. Dit leek mij wel handig, omdat ik dan de bus aan de stroom zou kunnen zetten en daardoor de etenswaren in de koelbox goed gekoeld zouden blijven. Dit had ik leuk bedacht, maar het was niet de werkelijkheid. Het was gewoon een kale parkeerplaats zonder voorzieningen. En dan de prijs
€20,- Dat vond ik echt belachelijk en dus hebben we verder gezocht. Veel 1 richtings straten en gesloten verklaringen verder eindelijk de 2e camperplek en weer hetzelfde verhaal. Kale parkeerplaats en € 20,- zo gingen we ook daar weg.
Aan de overkant van de weg, zag ik ruime parkeergelegenheid van de flats die daar stonden en er stond nergens dat wij daar niet mochten parkeren en dus Bus neer gezet en lopend verder de stad in. Waarschijnlijk liepen we totaal verkeerd, want we hebben er bijna 1 1/2 uur over gedaan om het oude gedeelte te vinden en ook was er geen spoor te zien van de bezienswaardigheden. Mijn humeur daalde aanzienlijk en toen we er eindelijk waren had ik geen zin meer om nog weer een stad te bekijken.
ik heb het plein wel gezien, maar niet echt van genoten. Ik baalde enorm. De Duomo was zeker wel mooi, het zebrapatroon was heel apart. Deze kerk was uiteraard ook te bezichtigen. Maar kostte ook weer genoeg. Dat laatste lijkt wel het motto in Italie. Als het ook maar een beetje leuk is om te bekijken vragen ze er dik geld voor. Tja het land zit nu eenmaal in een crisis en ze moeten toch ergens geld vandaan schrapen om hun luxe levensstijl te kunnen onderhouden.
Dus na ruim een uurtje in de stad te hebben gelopen zijn we terug gegaan naar de bus. De wandeling naar de bus kostte nu 20 minuten. Nadat we bij een supermarkt eten ingeslagen hadden konden we weer naar Florance. Vandaag geen ijsje gegeten dus € 5,- bespaard. Ook geen parkeer kosten gehad en geen entree betaald. Wat dat betreft een goedkoop dagje.
5 september
Voor de verandering maar eens een stadsbezoek gedaan. We hebben San Gimignano met een bezoek vereerd, en daarna een wandeling door de omgeving gemaakt. Het stadje was leuk. En bomvol touristen. We hadden de wandelschoenen al aan en de spullen mee. We gingen dan ook direct met de wandeling beginnen. Wat erg grappig was, de touristen gingen rechts en wij rechtdoor. We liepen 100 meter en we waren volstrekt verlaten. Er was geen kip te bekennen.
De wandeling voerde over een paar heuvels rond om San gimignano. Een wandeling van ruim 2.30h, vermoeiend maar wel de moeite waard. En dan de gezichten van de touristen als je vol bepakt, met wit uitgeslagen schoenen (van het kalk) van top tot teen nat van het zweet en een dikke rooie kop van de inspanning aan de andere kant de stad weer binnenloop. Prachtig.. (en dan roken wij nog steeds frisser dan sommige anderen daar)
Toen we bijna bij onze bus waren kwam er een andere Nederlandse T2 langs, we hadden gelukkig de camera in de buurt dus snel fotootje gemaakt.
Die avond op de camping de bus maar eens aan een inspectie onderworpen. Ik heb voor de vakantie zelf de olie ververst, kleppen gesteld en de ontsteking afgesteld. Maar ik ben niet tevreden. De motor klinkt niet echt lekker, en als ik de berg afga ploft hij. Dus ontsteking werk. Bij het opnieuw afstellen kwam ik er achter dat de borgschroef geen schroefdraad meer heeft, dus zitten rommelen om deze te vervangen ( ontstekingtoren eruit, klem eraf, schroef vervangen en alles weer terug plaatsen ) Daarna afstellen. 7,5gr is de norm, maar hij loopt dan heel beroerd. 12 graden loopt hij lekkerder mee.
Helaas niet echt kunnen testen, want de italliaanse buurman was niet van plan om zijn rust een uurtje te verschuiven. Ik kreeg weer boze blikken van hem. (hoewel er 4 mensen geinteresseerd waren komen kijken )
6 september
En weer een hoofdstuk in de stadsbezoeken. Pisa stond op het menu. Vanuit Florance ongeveer 70km rijden, dus erg dichtbij. De borden klopten dit keer gelukkig wel en zo stonden we snel op een parkeerplaats. Had ik de irritante medemens al genoemd die je allerlei nep-rotzooi proberen te verkopen? Op het strand bij Venetie liepen ze met nep Prada tassies, zonnebrillen, paraplu's te leuren.
In Pisa deden ze dat ook, maar ze gingen een stap verder. Ze speelden voor parkeerwachter en gingen mensen naar een plekkie dirigeren (om ze daarna rommel te verkopen) Mij wilden ze ergens neer zetten waar geen parkeervak was. Nou is iedereen in Italie laks met de verkeersregels, maar je zal net zo'n bonnenschrijvende viool treffen die me een prent geeft voor fout parkeren. (de nep-verkeersregelaars zijn dan natuurlijk al lang gevlogen)
Dus ik ging niet op zijn voorstel in, draaide een extra rondje over de parkeerplaats en reed verder. Aan de overkant van de straat was nog een parkeerplaats met plenty plek, dus daar neer gezet, € 1,20 in de automaat gegooid en we konden verder.
Okay, Pisa is inderdaad binnen een uurtje te bekijken, die scheve toren, de Duomo en nog een gebouw staan op 1 plein, dus dan ben je snel klaar. Weer geen ijs gegeten en ook niet beklommen, kostte weer €15,- pp. Die Itallianen weten goed hoe je geld uit iemands zak moet kloppen. Wat ik erg bijzonder vond was dat de toren niet alleen scheef staat maar ook nog eens krom is. Toen hij al een stuk verzakt was probeerden ze weer Waterpas te bouwen. Daardoor zit er dus een kronkel in de toren. Daarnaast heb ik erg gelachen om alle mensen die foto's maken van het rechtduwen van de toren. Tja zelf ook maar gedaan om niet uit de toom te vallen. Er waren ontzettend veel mensen op dat plein.
We zagen allemaal mensen op de toren staan en ik moest ernstig aan dit spel denken.
Na Pisa gingen we naar het geboorte dorp van Leonardo da Vinci; Vinci genaamd. Daar was een museum aan hem gewijd. Erg indrukwekkend wat die man allemaal bestudeerd heeft. Hij moet echt een genie geweest zijn. Heel bijzonder was dat zowel in het dorp als in het museum we niet door massa's touristen onder de voet werden gelopen. Blijkbaar is dit een minder grote attractie dan alle gebouwen en kerken.
Het schilderdij "Mona Lisa" is tentoongesteld in het Louvre in Parijs. In 2008 hebben wij dat bekeken ook hier waren er diverse schilderijen te zien en ook dingen die naar de Mona Lisa verwijzen.
Bovenop de toren op het museum (tja deze kostte € 1,- pp) nog rond gekeken. We stonden daar te praten met mensen uit California. De man wilde wel een foto van Karin en mij maken met een mooi landelijk huis op de achtergrond. (hij zei, dat kan je hebben over 10 jaar als je hard werk en je school afmaak ) toen ik hem zei; ik heb al een mooi buitenhuisje, nu staat het in Italie, vorig jaar in Frankrijk, en waar het volgend jaar staat weten we nog niet. Hij antwoordde, dan moet je wel een Volkswagen bus hebben. En toen moest ik wel erg lachen.
Later reden wij het dorp uit, zag ik ze lopen. De man wees naar onze bus, waarop ik luid toeterde en zij weer terug zwaaiden. (wat zouden ze toen gedacht hebben??)
Paar plaatjes gemaakt tijdens het rijden. Ik denk dat de aanpassingen aan de ontsteking goed waren, want kan me niet meer herinneren dat de bus niet lekker liep.
7 september
We hadden van Florance en de steden wel eventjes genoeg gehad en vonden het tijd om wat actiefs te gaan doen, dus zijn we naar Chinque Terre gereden. dit is een streek in noord/west Italie waar de heuvels uitkomen in de zee. De streek bestaat uit 5 dorpen die zeer moeilijk bereikbaar zijn met de auto, maar die door een onderling wandelpad en een treinverbinding met elkaar verbonden zijn. Meer info over Chinqe Terre via deze link
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cinque_Terre maar ook via deze
http://www.cinqueterre-wandelen.be
De route die we reden was niet heel bijzonder te noemen, wel 1 van de bestemmingen die we onderweg aandeden: Cararra, beroemd om het witte marmer dat zij daar delven in de bergen. We zijn door de stad gereden en de bergen in gegaan opweg naar de marmer groeves. Dit was niet zo heel moeilijk, gewoon de borden met "Marmi" volgen en we kwamen waar we moesten zijn. De wegen waren aardig steil en heel stoffig, maar dat was voor onze bus geen probleem.
We zijn er in een openlucht museum geweest waar ze de spullen hadden staan waar ze vroeger het marmer mee dolven. Nadat we daar hadden rondgekeken zijn we ook in een groeve in de berg geweest waar ze een tentoonstelling hadden van sculpturen die van marmer gemaakt zijn.
De rit de bergen in was erg gaaf, maar nog niet zo bijzonder als de terugweg. Eerst een kilometer door een 1 baans tunnel die niet zo heel breedt was, daarna
verder langs de berg naar beneden waarbij we een prachtig uitzicht hadden op de ligging van Carrera en de Middellandse Zee, dat vonden we super. Door dit alles zijn we pas rond 19:00 aangekomen in het Chinque Terre gebied. We moesten toen nog opzoek naar een camping. Bij de eerste die we vonden stond een bordje "VOL" . De 2e zei hetzelfde. Dus verder gereden naar een ander dorp. De camping waar we toen aankwamen had enkel nog een plaats op de parkeerplaats, het was al 20.30 en hoewel niet ideaal hebben we het maar gedaan.
Onderweg 1 bussie gezien (zie foto)
8 september
We zagen gister al het weerlicht boven de bergen en ik verwachtte al dat er ellende kon komen. Dus voor we gingen slapen alles voorin in de bus gezet, dak dicht gedaan en beneden geslapen. We lagen goed en wel een uur en toen begon het te regenen, donderen en bliksemen. Dat ging door tot een uurtje of 5 en zolang lag ik wakker. Die regen klinkt erg hard op het dak.
We hadden last van een beetje lekkage bij de achterklep. Het rubber zat niet goed meer en daar liep het langs naar binnen. Gevolg was een nat kussen en matras. We konden het van binnenuit gelukkig redelijk tussen de klep duwen en daarmee hielden we het meeste water buiten. Buiten stond de afwas onder de bus, net als mijn sandalen en slippers. Wegens het ruimte gebrek had ik de aanhanger rechtop gezet achter de bus. Toen we wakker waren de schade geinspecteerd. De afwas stond er nog, de schoenen en slippers waren naar de andere kant van de bus gedreven. In de aanhanger waren enkel een paar schoenen zeiknat net als de doos van de bbq. De schoenen te drogen gezet en de doos weg gegooid. Daarmee was alles weer voor elkaar.
Na de douche en het late ontbijt (13.00 uur) de fietsen afgeladen en naar het dorp gefietst. Was een kort stukje en geen heftige helling. Het dorpje (Deiva Marina) ligt direct aan de Middellandse zee. We zagen dat er hoge golven op het strand braken en dat er mensen aan het zwemmen waren en dat wilde ik ook. Dus snel boodschappen gehaald, terug naar de camping gefietst, zwembroek aangetrokken en weer terug. Wat een gave golven echt super. Hard en hoog. Kan me niet herinneren dit eerder mee te hebben gemaakt. Je moest dan ook goed opletten op de stroming, want de golven wilden je met geweld onderzuigen. Ik vond het een hele ervaring om dit eens te proberen. Moe en voldaan terug op de camping. Daar de wasmachine gevuld, gegeten en de spullen klaar gezocht voor de wandeling van morgen.
9 september
Vandaag stond de wandeling langs Chinque Terre op het programma. We werden door de pendelbus Deiva Marina gebracht, waar we met de trein naar Monterosso gingen. De kosten voor de treinkaartjes was €10,- bij elkaar. De treinreis liep voorspoedig en zo konden we al snel uit stappen en aan de wandeling beginnen. De eerste etappe was zeer pittig.Smalle paadjes en veel trappetjes.Ondanks dat het niet zo heet was tapte het zweet van me kop. De gehele wandeling was waanzinnig. Alleen wel erg druk met wandelaars en touristen.
Wij zorgen altijd voor een goede voorbereiding voordat we aan een wandeling beginnen. We hadden afrits broek aan, stevige wandelschoenen, een warme trui mee, regenjas mee, meer dan 3 liter drinken en eten, wandelstok, ehbotasje, zakmes enfin teveel om op te noemen. Als je telde hoeveel mensen we op teenslippers tegen kwamen.. Echt ongelofelijk....
Het laatste stukje van de wandeling heette de "via del amore" Het liefdespad. Als je het vergelijk met de rest van de tocht was er nix aan. Een zeer breed geplaveid pad. Maar goed. De traditie wil dat je daar een hangslot aan het bankje hang, en de sleutel in zee gooi, zodat je liefde voor eeuwig bezegeld is. Omdat deze hele reis in het teken staat van ons huwelijk en liefde hadden we bij de Gamma thuis 3 hangsloten gekocht en meegenomen. We hebben ze opgehangen en de sleutel in zee gegooid onder het oog van een redelijk aantal touristen. Die geen flauw idee hadden waarom de sloten daar hingen.
Nadat we deze "opdracht" uitgevoerd hadden waren we zo'n beetje klaar met de wandeling en dus konden we met de trein terug naar Deivi Marina. We waren er om 17.00 uur, maar de pendelbus reed net op dat moment niet, dus naar de winkel geweest en op het strand gekeken naar de golven. Ze waren iets hoger dan de dag ervoor. We zagen er ook onweer. En daardoor werd de was (die we buiten gehangen hadden ) toch weer nat. Wanneer de pendelbus wel gereden had was de was droog gebleven.
Op de camping aangekomen barstte het onweer in volle hevigheid los. Het knalde erover. De stoppen in het electriciteitshuisje sloeg door en we zagen een vonke nregen naar beneden komen. Als we de bus na de eerste nacht niet verplaatst hadden waren die vonkenregen op onze spullen terecht gekomen. (ad onze bus stond eerst op de plek waar op de foto de brommer staat.) Gelukkig voor ons was er niets aan de hand.
10 september
De "lage" wandeling door Chinqe Terre was volbracht en op dit moment hadden we niet zoveel zin om ook nog de "hoge" wandelingen te maken. We hadden wel gezien dat er mogelijkheden zijn, dus die kunnen we een andere keer doen en zo hebben we een rede om nog eens terug te gaan. We hebben de bus weer ingepakt en gingen op pad naar onze volgende bestemming het Gardameer.
Ook hier hebben we tijdens de reis een uitstap gemaakt. Dit keer naar SanktAgata de Bolognese. Daar kan je het Lambourghini complex vinden. Op dit complex hebben we een bezoek gebracht aan het museum, helaas mochten we hier geen kijkje nemen in de fabrieken. Had mij wel erg leuk geleken. Ik blijf het grappig vinden om met onze oude bus naar die luxe bakken te gaan. Blijkbaar is ook dit niet zo heel touristisch, want het was in het museum lekker rustig. Denk dat het in Maranello (bij Ferarri) een stuk drukker geweest is.
Na een rit van 350km zijn we ook vandaag weer rond 19.00 uur pas aangekomen op plaats van bestemming: Peschiera del Garda aan het Gardameer. En helaas dezelfde soort ellende als eerder in Deiva Marina: De eerste 2 campings vol. De 3e had gelukkig wel een plekkie voor ons en de Briebelbus.
11 september
Peschiera del Garda ligt aan de spoorverbinding tussen Milaan en Verona en Venetie. Ook Verona stond nog op de lijst om heen te gaan. En dus op de fiets naar het station, en met de trein naar Verona. Dit ging allemaal zonder problemen. Verona is een erg mooie stad, welke vooral beroemd is om het Balkon van Julia. (je weet wel van Shakespears stuk Romeo & Julia)
Deze foto is een beetje banaal, maar het schijnt geluk te brengen en iedereen doet het. Was wel weer druk met toeristen, dus het duurde even voordat we een knappe foto konden maken zonder andere mensen erop.
Na deze bezienswaardigheid verder gelopen door de stad, onderweg nog een leuke foto gemaakt van mensen die verkleed waren in traditioneel Venetiaans kostuum.
Nadat we alles gezien hadden weer met de trein terug naar Peschiera en op de fiets weer naar de camping. Moet zeggen, vind een fiets erg gemakkelijk; heb je tenminste vervoer bij je als de bus op de camping staat. Of misschien moet ik deze auto mee nemen??
12 september
Het was heerlijk weer en we hadden in de boekjes een mooie fietstocht gezien van ongeveer 40km door de omgeving van Peschiera en het Gardameer.
Het eerste deel voerde vanuit Peschierna langs een rivier. Dat is natuurlijk een gangbare plek en dus waren daar erg veel fietsers. Maar net als in San Gimimano gingen wij na 10km rechtsaf bij de rivier vandaan waar de andere fietsers rechtdoor reden langs de rivier. En zo waren wij weer met z'n tweetjes. De tocht voerde ons over heuvels en langs de velden.
In de verte zie je de Torre del bagliatella.
Deze fietstocht was geen rondrit, maar een van-naar tocht. Vanaf het eindpunt konden we met de boot over het Gardameer weer terug naar Peschiera. De tocht duurde 2 uur. Erg leuk, want zo hebben we veel van de plaatsen langs het Gardameer kunnen zien.
13 september
Doordat we weer vlak bij de Alpen zaten slaat het weer soms snel om. Ik werd om 6.30 van regen op het dak van de bus. Dit was voor ons het teken om optijd uit bed te gaan. We waren om 7.30 waren we uit bed, hebben we de spullen ingepakt en werd het tijd om rustig aan aan de thuisreis te beginnen. Nadat we getankt hadden en boodschappen gehaald gingen we langs het Gardameer naar het noorden en bij het noordelijkste puntje zijn we afgestoken naar de autostrade.
Bij Belsano eraf gegaan richting Merano en de Stilfserjoch (Stelviopas). Op ongeveer 30km voorbij Merano een camping gevonden. Helaas geld de Acsi-card hier nergens en dus een dure camping. €30,- per nacht. Maar hij is enorm luxe. Alles zit erbij. We hebben 's-avonds voor de eerste keer in de sauna gezeten. Pfffff heet. Het zweet liep uit alle porien vandaan. Wel erg leuk om een keer te doen.
In het programma van Top Gear heb ik een keer een documentaire gezien waarin zij opzoek waren naar de mooiste weg van Europa. Uiteindelijk kwamen ze na een aantal omwegen tot de conclusie dat ze de Stelviopas de mooiste vonden van heel Europa. Ik denk dat ik dat wel met ze eens ben als ik naar de foto's kijk die ik op Internet heb gevonden.
Zoals te zien op deze foto's bestaat de Stelviopas of Stilfserjoch uit vele haarspeld bochten die ook met een kever een T1 of een T2 te berijden moeten zijn. Vandaar dat deze ook bij ons op de lijst stond. Toen ik echter 's-avonds bij de Receptie van de camping ging informeren naar de Stelviopas, kreeg ik te horen dat het de afgelopen nacht gesneeuwd heeft en dat winterbanden verplicht zijn omdat het hoger dan 500m ligt. Helaas geen winterbanden onder de bus en dus bestaat de kans dat we niet tegen de Stelvio op kunnen.
Balen want het stond hoog op mijn lijstje. Maar veiligheid voor alles en mogen we er niet tegenop, dan blijft hij op mijn wensenlijstje staan.
14 september
Een dag met een teleurstelling, want we vonden het niet verantwoord om een risico te nemen door naar de Stelvio te rijden. We reden langs de voet van de Stelvio over een Bergpas naar Oostenrijk.
Bij een klein benzinepompje op de grens getankt en een vignet gekocht en zo verder gereden. Deze route vanaf de Stelvio tot aan Landeck was echt prachtig. Bij Landeck gingen we linksaf via de grote weg in de richting van de Bodenzee. Dit gedeelte van de route vond ik niet echt mooi. We hadden ongeveer 15 tunnels achter elkaar, waarvan de langste zo'n 14 kilometer was.
Rond een uurtje of half zes reden we in de buurt van de Bodenzee en stonden we langs de kant om even de route naar de camping te bekijken. Toen we daar zo stonden kwam er een Italiaan vragen of ik wist hoe hij naar Italie moest rijden. Ja maar dan wel in het Italiaans he, dus ik verstond hem niet. Uiteindelijk de kaart op de aanhanger uitgespreid en hem verteld met aanwijzen hoe hij moest rijden.. Ben benieuwd of hij er ooit gekomen is. Na dit intermezzo reden we weer verder in de richting van de camping maar nog steeds niets gezien van de Bodensee. Bijzonder, omdat het een erg groot meer is. Ook de camping was niet aan het water, deze lag een aardig stuk inwaarts. Wij vonden het dit keer niet zo erg, omdat we weer onderweg waren richting huis. Deze Camping was wel weer ACSI, dus € 15,- per nacht. Mijn conclusie is dat zo'n kaart dus veel voordeel oplevert in het naseizoen.
15 september
Ik kon merken dat we weer onderweg naar huis gingen, het weer was niet meer geweldig, het werd regenachtig en grijs. We hebben eigenlijk niets bijzonders gezien vandaag, alleen maar snelweg, strepen, asfalt en verkeer. Via Stuttgart naar de A3 gereden en zo kwamen we weer op dezelfde route als dat we op de heen weg reden. Tussen Frankfurt en Koln een ACSI camping gevonden en daar een nachtje gestaan.
16 september
De laatste dag van de grote reis. We moesten de laatste etappa afleggen vanaf Koln naar huis. Ik had een beetje zitten rekenen en als we om 09.00 uur zouden vertrekken konden we om 15.00 uur thuis zijn. Snel spullen opgeruimd, camping betaald, in de bus gestapt, koppeling ingetrapt en gestart. Op dat moment hoorden we een harde “klonk” onder de bus vandaan komen. We hadden op dat moment nog geen idee wat er aan de hand was en dus reden we weg. Bij het 3e dorpje echter merkte ik dat de koppeling niet meer goed werkte en dat ik de bus bijna niet in z’n versnelling kon schakelen. Wat het probleem was wist ik nog niet, maar het kon serieus zijn.
Bus gestopt, zaklamp gepakt en gekeken. Wat bleek. Koppelingskabel bijna gebroken. Nou is dat een rotklusje, maar niet iets wat ik niet kon oplossen, want ik had een nieuwe bij me.
Dus gereedschap gepakt, gevaren driehoek stuk terug op de weg geplant en de boel gaan vervangen. Het was een klus die nu onder deze omstandigheden meer dan een uur in beslag nam, maar goed dat maakt niet uit. We konden daarna weer rijden.
Voor vandaag hadden we nog wel een kleine onderbreking van de reis ingepland. Dernbach of wel de woonplaats van Die Ludolfs. Na ff zoeken hadden we het gevonden, daar ff gestaan en foto’s gemaakt. Op dat moment kwam er zelfs een hele toeringcar met Nederlanders door het smalle straatje gereden. Die moesten er ook foto’s van maken. Dan vraag ik je…. We hadden besloten de mannen met rust te laten en nadat we een boodschapje op hun T2 bus geschreven hadden reden wij verder.
Door de reparatie onderweg kwamen uiteindelijk niet om 15.00 uur thuis, maar het was zo rond 18.30. Uiteindelijk is dat ook niet zo heel erg.
Conclusie van deze vakantie
Uiteindelijk te veel steden bezichtigd, de balans was een beetje zoek. Daardoor te weinig gewandeld. In al die steden veel toeristen gezien. Helaas maar weinig T2’s gezien. Door het "late" tijdstip in het jaar helaas Stelvio niet kunnen rijden. Misschien maar goed ook, want gezien de gebroken koppelingskabel 2 dagen later waar je de koppeling niet zo vaak had hoeven gebruiken, heb ik het gevoel dat deze anders op de Stelvio gebroken zou zijn.
Ik ben al een tijd lang een nieuwe reis aan het plannen om alsnog die Stelvio te kunnen rijden. Een deel van de route staat voor mij nu al vast:
Bezoek brengen aan Neuschwanstein
Fernpas over naar Oostenrijk. Dan rechtsaf richting Landeck en via die pas naar Italie. Zijn we meteen bij de Stelvio. Hier zou ik een paar dagen voor uittrekken om hem te kunnen rijden en in de omgeving te gaan wandelen.
Dan door naar het Garadameer, omdat je daar in de bergen rondom het meer ook prachtig kan wandelen. Dan richting Venetie. Zelfde camping weer opzoeken en weer 2 of 3 dagen Venetie doen, dan wil ik wel een gondeltochtje maken. Ook het Dogenpaleis bekijken en tegen de klokkentoren op.
Daarna terug naar het noorden (Oostenrijk) om de Grossglockner (Hoch Alpenstrasse) te rijden. Vervolgens richting Zell am See/Kaprun.
Natuur en wandelen wil ik daarmee meer nadruk op leggen.
Over het algemeen heb ik enorm genoten van deze vakantie, de omgeving en het rijden/camperen met ons Briebelbusje.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om dit reisverslag na zoveel jaar alsnog te kunnen lezen.
Mocht u toch nog vragen hebben? Stuur me een email:
Briebelbus[@]Gmail.com of laat een reactie achter.
Groeten
Marcel